ไตรภพ ออนไลน์ (Tripub Online)โลกที่ สาม๓
ผู้เข้าชมรวม
91
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ภารกิจที่ 1 : ตอนที่ 1 กำเนิด จุดจบและเริ่มต้น
วันที่ 19 กันยายน 379X
ครืน!!! เปรี้ยง!!!!
เสียงฟ้าที่ผ่าลงมาอย่างน่ากลัวกับไม่ทำให้ใจของ"ชาตรี"นายกฯคนปัจจุบันกลัวเลยแม้แตน้อย เพราะ ว่าวันนี้เป็นวันที่พิเศษที่สุด สำหรับเขาวันที่เขาจะได้พบหน้า ลูกชายคนแรกของเขา
ครืด~~~~
เสียงประตูเลื่อนเก่าๆของโรงพยาบาลที่ดีที่สุดในประเทศไทยแน่นอนว่าค่ารักษานั้นก็แพงหูฉี่เลยที่
เดียวเลยไม่ต้องแปลกใจเลยว่าทำไมโรงพยาบาลนี้ถึงอยู่มาถึงปัจจุบัน
เมื่อพบ หมอ คุณพ่อมือใหม่ก็รีบปรี่เข้าไปถามด้วยความตื่นเต้น
"ภรรยา กับ ลูกผมเป็นยังไงบ้างครับ" คุณพ่อถาม
"ปลอดภัยดีครับแต่...."ยังไมทันที่คุณหมอหนุ่มจะพูดจบ
คุณพ่อมือใหม่ก็ปรี่เข้าห้องไปเรียบร้อยแล้วหมอหนุ่มเลยได้แต่ถอนหายใจอย่างเซ็งๆพร้อมกับสี
หน้าที่เสียใจสุดๆ
................ไม่มีใครรู้เลยว่าเรื่งที่หมอหนุ่มจะพูดนั้นจะนำความเจ็บปวดมาสู่...............
........................ครอบครัวของเขาอย่างร้ายแรง........................
#####################################################################
6 ปีผ่านไป.......
วันที่ 9 สิงหาคม 379X
ฮือๆๆ....
"คุณพ่อครับคุณแม่จะไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับฮึกๆ"เด็กน้อยวัย6ขวบถามผู้เป็นพ่อที่ยืน
ร้องไห้ไม่ต่างกัน "แม่เขาต้องไม่เป็นอะไรๆ"ผู้เป็นพ่อได้แต่ปลอบใจลูกเพราะเขารู้ดีว่าโรคมะเร็งในสมอง นั้นแม้ว่าเทคโนโลยีทางการแพทย์จะก้าวหน้าไปมากแต่ก็ไม่สามารถเอาชนะเจ้ามะเร็งนั่นได้
"แม่จะกลับมาหาเราใช่ไหมครับ" ลูกน้อยถามผู้เป็นพ่ออีกครั้งหนึ่งเพื่อความมั่นใจ ไม่ทันที่ผู้เป็นพ่อจะตอบก็มีเสียงประตูเลื่อนเก่าๆเปิดออก
ครืด~~
พ่อลูกทั้งสองรีบปรี่เข้าไปหาคุณหมอทันที
"ภรรยา/แม่ ผมเป็นยังไงครับ!" สองพ่อลูกเอ่ยถามอย่างพร้อมเพียงกัน
"เอ่อ...." หมอมีท่าทีอึกอัก ผู้เป็นพ่อรู้ดีว่าโรคนี้ไม่มีวันรักษาให้หายขาด จึงทำได้แต่เดินไปตบบ่าหมอเบาๆ
"ไม่เป็นไรครับผมรู้ว่าคุณทำสุดฝีมือแล้ว"คุณชาตรีพูดทั้งน้ำตา "ขอบคุณนะครับ" หมอพูดเบาๆ พร้อมกับยิ้มให้กำลังใจพ่อลูกน้อย
"คุณพ่อ......คุณแม่หล่ะครับ" ลูกน้อยเอ่ยถาม
"แม่เขาไปสบายและแหละลูก" ชาตรียิ้มให้กำลังใจผู้เป็นลูกของตนเอง "เรากลับบ้านกันเถอะ" ผู้เป็นพ่อพูดต่อ
"ไม่เอาผมจะกลับกับคุณแม่"ลูกชายพูดขึ้นด้วยสีหน้างอนๆ
ชาตรีมองความไร้เดียงสาของเด็กตัวน้อยๆ ซึ่งเป็นลูกของเขาด้วยความเอ็นดู ก่อนจะจูงมือลูกน้อยกลับบ้าน
ฉันรักเธอนะ สิตรา นี่คือคำพูดสุดทัายของชาตรี
###################################################################
12 ปีต่อมา
หลังจากที่ สิตราภรรยาของเขา เสียชีวิตลง เขาก็อำลาวงการทางการเมืองทันทีเลยทำให้ช่วงนั้นเกิดความวุ่นวายทีเดียแต่ตอนนี้มันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว จะมีแค่แต่ ลูกชายของเขาเท่านั้นที่เปลี่ยนไปแล้วก็กู่ไม่กลับ
วืด~~~
"คุณหนูต้องการให้ดิฉันเอายานไปเก็บเลยไหมคะ"เสียงสาวใช้หุ่นยนต์รุ่นล่าสุดที่เหมือนคนจริงมากที่สุดเอ่ยถามผู้เป็นลูกของเจ้านายเธอด้วยความอ่อน้อม
"อือ"เด็กหนุ่มวัย ปีตอบด้วยเสียงห้วน
"กลับมาแล้วหรอ เจ้า สิธตรา"ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
"ครับ"สิธตราเด็กหนุ่มสีผิวงาช้างใบหน้าเหมือนผู้เป็นแม่ทุกละเบียดนิ้วมีแต่คิ้วกับริมฝีปากเท่านั้นที่เหมือนพ่อ พูดเท่านั้นก็ทำท่าจะเดินกลับห้องผู้เป็นผู้เป็นพ่อก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงน้อยใจ"ไปอเมริกา แค่ 3 4 ปี ก็ลืมพ่อแล้วหรอ"ผู้เป็นพ่อกล่าวพร้อมทำหน้างอนๆ
"เฮ้ย"สิธตราอุทาน"พ่อทำอะไรเนี่ยอายุก็ปาไปเลขห้าเล้วนะ"ผู้เป็นลูกเอ่ยด้วยน้ำเสียง
เอือมๆ
/นี่ไงความกวน.....ของแกที่กู่ไม่กลับแถมปากที่เลี้ยงหม..ไว้เป็นคอกของแกอีก/
ผู้เป็นพ่อถอนหายใจเฮือกใหญ่
######################################################################
เย็นนั้น
/ผมไปก่อนนะ/นั่นคือคำพูดสุดท้ายของเจ้าลูกชายตัวดีของเขา
"กลับมาบ้านทั้งทีมันไม่เคยคิดจะกินข้าวกับพ่อมันเลย เฮ้อ"
ชาตรีบ่นพึมพำกับตัวเองด้วยสีหน้าน้อยใจ
ทางด้านคนเป็นลูก
"ฮ้าดดดดดชิ่ววว" สิธตรีจามออกมาโดยไม่มีต้นเหตุ
"นั่นแน่ มีสาวๆบ่นคิดถึงด้วย แล้วก็ต้องเป็นความรักที่แรงกล้า และ บริสุทธิ์ แน่ๆไม่งั้นเอ็งคงไม่จามจน ขี้มูก ม้าม กระเพาะอาหาร หัวใจปริ้นขนาดนี้หรอก" ท
ท็อปเพื่อนซี้ของเขาบ่น
"ไปเพ้อเจ้อไกลๆเลยไป อะโด่ หาไม่ได้อย่างข้าอ่ะดิ"สิธตรีบ่นขึ้นมาบ้างท็อปทำท่าจะบ่นต่อ ดรีมหนุ่มน้อยที่ฉลาดที่สุดในกลุ่มก็เอ่ยปรามทันที"พอเลยๆทั้งคู่นั่นแหละ"
"หยุดทั้งคู่นั้น"น้ำเสียงของผู้มีอิทธิพลที่สุดในกลุ่มพูดขึ้นมา
"จ้าาาา อาซ้อคนสวย"ท็อปพูดด้วยน้ำเสียงหวานจนเลี่ยนขึ้นมาทันที
"อ้วกก...แอวะ...."สิธและดรีบพร้อมใจกันอ้วกประสานเสียงล้อเลียนท็อปกันอย่างพร้อมเพรียงโดยมิได้นัดหมาย
ท็อปแอบค้อนมาทางพวกเขาทั้งสองเล็กน้อย(เล็กน้อยจริงๆนะ)
"เอาหล่ะเข้าเรื่องเลยดีกว่า"อาซ้อพูด ด้สยน้ำเสียงทรงพลัง
"พวกนายใครเล่นเกม ไตรภพ ออนไลน์มั่งฮ่ะ"ดรีมกับท็อปยกมือขึ้น
"อ้าว...สิธเอ็งไม่เล่นหรอวะ .. โห่ เชยหว่ะ" ท็อปพูด"ทำไมชั้นต้องเล่นด้วย?"สิธหันไปถามครีม(ฝาแฝดของดรีมและอาซ้อของท็อป)
อย่างงงๆ
"ก็ถ้านายไม่เล่นฉันก็จะสั่งพี่ดรีมไม่ให้นายลอกการบ้านแล้วชั้นก็จะไม่ช่วยนายตอนนายโดนจับได้ว่าโดดเรียนด้วย"ครีมบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"เออ,,,,,,,,,,,,.งั้นก็ได้"สิธบอกเสียงเนือยๆ
"งั้น......เลิกประชุม"ครีมหรืออาซ้อบอก ก่อนที่ทุกคนจะลากันกลับบ้าน
/เฮ้อ~/
----------------------------------------------------------------------------------------------------------@มาแล้วสำหรับตอนแรกกับผลงานล่าสุด(เมื่อก่อนเคยแต่งนิยายเรื่องนึง ชื่อทวิภพ ออนไลน์เหมือนกัลแต่ก็เจ๊งกะบ๊งไม่เป็นท่าเลยลบทิ้งไปละ)หวังว่างคงถูกใจกะผลงาน
ใหม่นะ
~^^~ ~^^~ ~^^~ ~^^~ ~^^~NongNay
ผลงานอื่นๆ ของ Nong Nayกระต่ายน้อย ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Nong Nayกระต่ายน้อย
ความคิดเห็น