ไตรภพ ออนไลน์ (Tripub Online)โลกที่ สาม๓ - นิยาย ไตรภพ ออนไลน์ (Tripub Online)โลกที่ สาม๓ : Dek-D.com - Writer
×

    ไตรภพ ออนไลน์ (Tripub Online)โลกที่ สาม๓

    ผู้เข้าชมรวม

    91

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    3

    ผู้เข้าชมรวม


    91

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  13 ต.ค. 54 / 00:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ภารกิจที่  1 : ตอนที่ 1 กำเนิด   จุดจบและเริ่มต้น

    วันที่  19   กันยายน   379X

    ครืน!!! เปรี้ยง!!!!

    เสียงฟ้าที่ผ่าลงมาอย่างน่ากลัวกับไม่ทำให้ใจของ"ชาตรี"นายกฯคนปัจจุบันกลัวเลยแม้แตน้อย เพราะ ว่าวันนี้เป็นวันที่พิเศษที่สุด สำหรับเขาวันที่เขาจะได้พบหน้า ลูกชายคนแรกของเขา

    ครืด~~~~

    เสียงประตูเลื่อนเก่าๆของโรงพยาบาลที่ดีที่สุดในประเทศไทยแน่นอนว่าค่ารักษานั้นก็แพงหูฉี่เลยที่

    เดียวเลยไม่ต้องแปลกใจเลยว่าทำไมโรงพยาบาลนี้ถึงอยู่มาถึงปัจจุบัน

    เมื่อพบ หมอ คุณพ่อมือใหม่ก็รีบปรี่เข้าไปถามด้วยความตื่นเต้น

    "ภรรยา กับ ลูกผมเป็นยังไงบ้างครับ" คุณพ่อถาม

    "ปลอดภัยดีครับแต่...."ยังไมทันที่คุณหมอหนุ่มจะพูดจบ

    คุณพ่อมือใหม่ก็ปรี่เข้าห้องไปเรียบร้อยแล้วหมอหนุ่มเลยได้แต่ถอนหายใจอย่างเซ็งๆพร้อมกับสี

    หน้าที่เสียใจสุดๆ

    ................ไม่มีใครรู้เลยว่าเรื่งที่หมอหนุ่มจะพูดนั้นจะนำความเจ็บปวดมาสู่...............

    ........................ครอบครัวของเขาอย่างร้ายแรง........................

    #####################################################################

       6 ปีผ่านไป.......

    วันที่  9  สิงหาคม   379X

    ฮือๆๆ....

    "คุณพ่อครับคุณแม่จะไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับฮึกๆ"เด็กน้อยวัย6ขวบถามผู้เป็นพ่อที่ยืน

    ร้องไห้ไม่ต่างกัน "แม่เขาต้องไม่เป็นอะไรๆ"ผู้เป็นพ่อได้แต่ปลอบใจลูกเพราะเขารู้ดีว่าโรคมะเร็งในสมอง นั้นแม้ว่าเทคโนโลยีทางการแพทย์จะก้าวหน้าไปมากแต่ก็ไม่สามารถเอาชนะเจ้ามะเร็งนั่นได้

    "แม่จะกลับมาหาเราใช่ไหมครับ" ลูกน้อยถามผู้เป็นพ่ออีกครั้งหนึ่งเพื่อความมั่นใจ   ไม่ทันที่ผู้เป็นพ่อจะตอบก็มีเสียงประตูเลื่อนเก่าๆเปิดออก

    ครืด~~

    พ่อลูกทั้งสองรีบปรี่เข้าไปหาคุณหมอทันที

    "ภรรยา/แม่ ผมเป็นยังไงครับ!" สองพ่อลูกเอ่ยถามอย่างพร้อมเพียงกัน

    "เอ่อ...." หมอมีท่าทีอึกอัก ผู้เป็นพ่อรู้ดีว่าโรคนี้ไม่มีวันรักษาให้หายขาด จึงทำได้แต่เดินไปตบบ่าหมอเบาๆ

    "ไม่เป็นไรครับผมรู้ว่าคุณทำสุดฝีมือแล้ว"คุณชาตรีพูดทั้งน้ำตา "ขอบคุณนะครับ" หมอพูดเบาๆ พร้อมกับยิ้มให้กำลังใจพ่อลูกน้อย

    "คุณพ่อ......คุณแม่หล่ะครับ" ลูกน้อยเอ่ยถาม

    "แม่เขาไปสบายและแหละลูก" ชาตรียิ้มให้กำลังใจผู้เป็นลูกของตนเอง "เรากลับบ้านกันเถอะ" ผู้เป็นพ่อพูดต่อ

    "ไม่เอาผมจะกลับกับคุณแม่"ลูกชายพูดขึ้นด้วยสีหน้างอนๆ

    ชาตรีมองความไร้เดียงสาของเด็กตัวน้อยๆ ซึ่งเป็นลูกของเขาด้วยความเอ็นดู ก่อนจะจูงมือลูกน้อยกลับบ้าน

    ฉันรักเธอนะ  สิตรา นี่คือคำพูดสุดทัายของชาตรี

    ###################################################################

    12 ปีต่อมา

    หลังจากที่ สิตราภรรยาของเขา เสียชีวิตลง เขาก็อำลาวงการทางการเมืองทันทีเลยทำให้ช่วงนั้นเกิดความวุ่นวายทีเดียแต่ตอนนี้มันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว จะมีแค่แต่ ลูกชายของเขาเท่านั้นที่เปลี่ยนไปแล้วก็กู่ไม่กลับ

    วืด~~~

    "คุณหนูต้องการให้ดิฉันเอายานไปเก็บเลยไหมคะ"เสียงสาวใช้หุ่นยนต์รุ่นล่าสุดที่เหมือนคนจริงมากที่สุดเอ่ยถามผู้เป็นลูกของเจ้านายเธอด้วยความอ่อน้อม

    "อือ"เด็กหนุ่มวัย ปีตอบด้วยเสียงห้วน

    "กลับมาแล้วหรอ เจ้า สิธตรา"ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

    "ครับ"สิธตราเด็กหนุ่มสีผิวงาช้างใบหน้าเหมือนผู้เป็นแม่ทุกละเบียดนิ้วมีแต่คิ้วกับริมฝีปากเท่านั้นที่เหมือนพ่อ พูดเท่านั้นก็ทำท่าจะเดินกลับห้องผู้เป็นผู้เป็นพ่อก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงน้อยใจ"ไปอเมริกา แค่  3 4 ปี ก็ลืมพ่อแล้วหรอ"ผู้เป็นพ่อกล่าวพร้อมทำหน้างอนๆ

    "เฮ้ย"สิธตราอุทาน"พ่อทำอะไรเนี่ยอายุก็ปาไปเลขห้าเล้วนะ"ผู้เป็นลูกเอ่ยด้วยน้ำเสียง

    เอือมๆ

    /นี่ไงความกวน.....ของแกที่กู่ไม่กลับแถมปากที่เลี้ยงหม..ไว้เป็นคอกของแกอีก/

    ผู้เป็นพ่อถอนหายใจเฮือกใหญ่

    ######################################################################

    เย็นนั้น

    /ผมไปก่อนนะ/นั่นคือคำพูดสุดท้ายของเจ้าลูกชายตัวดีของเขา

    "กลับมาบ้านทั้งทีมันไม่เคยคิดจะกินข้าวกับพ่อมันเลย เฮ้อ"

    ชาตรีบ่นพึมพำกับตัวเองด้วยสีหน้าน้อยใจ

    ทางด้านคนเป็นลูก

    "ฮ้าดดดดดชิ่ววว" สิธตรีจามออกมาโดยไม่มีต้นเหตุ

    "นั่นแน่ มีสาวๆบ่นคิดถึงด้วย แล้วก็ต้องเป็นความรักที่แรงกล้า และ บริสุทธิ์ แน่ๆไม่งั้นเอ็งคงไม่จามจน ขี้มูก ม้าม กระเพาะอาหาร หัวใจปริ้นขนาดนี้หรอก" ท

    ท็อปเพื่อนซี้ของเขาบ่น

    "ไปเพ้อเจ้อไกลๆเลยไป อะโด่ หาไม่ได้อย่างข้าอ่ะดิ"สิธตรีบ่นขึ้นมาบ้างท็อปทำท่าจะบ่นต่อ ดรีมหนุ่มน้อยที่ฉลาดที่สุดในกลุ่มก็เอ่ยปรามทันที"พอเลยๆทั้งคู่นั่นแหละ"

    "แต่ไอ้....."ท็อปทำท่าจะแย้งก็มีเสียงแหลมขึ้นมาแทรก

    "หยุดทั้งคู่นั้น"น้ำเสียงของผู้มีอิทธิพลที่สุดในกลุ่มพูดขึ้นมา

    "จ้าาาา อาซ้อคนสวย"ท็อปพูดด้วยน้ำเสียงหวานจนเลี่ยนขึ้นมาทันที

    "อ้วกก...แอวะ...."สิธและดรีบพร้อมใจกันอ้วกประสานเสียงล้อเลียนท็อปกันอย่างพร้อมเพรียงโดยมิได้นัดหมาย

    ท็อปแอบค้อนมาทางพวกเขาทั้งสองเล็กน้อย(เล็กน้อยจริงๆนะ)

    "เอาหล่ะเข้าเรื่องเลยดีกว่า"อาซ้อพูด ด้สยน้ำเสียงทรงพลัง

     "พวกนายใครเล่นเกม ไตรภพ ออนไลน์มั่งฮ่ะ"ดรีมกับท็อปยกมือขึ้น

    "อ้าว...สิธเอ็งไม่เล่นหรอวะ .. โห่ เชยหว่ะ" ท็อปพูด"ทำไมชั้นต้องเล่นด้วย?"สิธหันไปถามครีม(ฝาแฝดของดรีมและอาซ้อของท็อป)

    อย่างงงๆ

    "ก็ถ้านายไม่เล่นฉันก็จะสั่งพี่ดรีมไม่ให้นายลอกการบ้านแล้วชั้นก็จะไม่ช่วยนายตอนนายโดนจับได้ว่าโดดเรียนด้วย"ครีมบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

    "เออ,,,,,,,,,,,,.งั้นก็ได้"สิธบอกเสียงเนือยๆ

    "งั้น......เลิกประชุม"ครีมหรืออาซ้อบอก ก่อนที่ทุกคนจะลากันกลับบ้าน

    /เฮ้อ~/

    ----------------------------------------------------------------------------------------------------------@มาแล้วสำหรับตอนแรกกับผลงานล่าสุด(เมื่อก่อนเคยแต่งนิยายเรื่องนึง ชื่อทวิภพ ออนไลน์เหมือนกัลแต่ก็เจ๊งกะบ๊งไม่เป็นท่าเลยลบทิ้งไปละ)หวังว่างคงถูกใจกะผลงาน

    ใหม่นะ

    ~^^~                    ~^^~                   ~^^~                             ~^^~                 ~^^~NongNay

      

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น